3 dagen Figueres B&B Hotel, Donderdag 17 augustus

Donderdag de 17de 

Mijn hotel voor 3 nachten ligt aan de rand Figueres. Uitstekend gelegen als uitval basis naar de kust, plus slechts een kwartier rijden naar het centrum van de stad. Toen ik gistermiddag op mijn hotel aanreed. Sloeg de schrik me om het hart. Opgebroken weg op een soort industrieterrein was mijn eerste indruk. Uiteindelijk bleek het een centre commercial, waar nog het nodige in aanbouw is en het wegennet in onderhoud. Het fris en vrolijk ogend hotel, met wit als basis en oranje, groen, geel en blauw kleuraccent,valt goed in de smaak. Op Kamer 605 tref ik achter de oranje deur, een fijn bed, schone badkamer en lekkere douche. Dat zit dus snor de komende dagen!

Deze donderdagochtend benut ik om op adem te komen van de 3 dagen sturen. Gelukkig is alles vlot gegaan, toch speelt vermoeidheid me parten vanwege het vele kilometer vreten. Tel daarbij op het uitzetten van de route, in- en uitpakken van auto, het gesleep met bagage en in- en uitchecken om het plaatje compleet te krijgen. Steeds in beweging, continue alert.

In feite ben ik alert de klok rond, als ik reis. Zo gebeurde het dat ik in het Nîmotel, waar ik in een kamer op de begane grond sliep, ’s nachts vanwege een onrustig gevoel wakker werd. Terwijl ik mijn gordijn opzij schoof en mijn auto in het vizier had, zag ik een vreemde snuiter op het parkeerterrein rondneuzen. Kort daarna, of door het opzij schuiven van de gordijnen, of om andere reden, stapte de man in zijn knipperende auto en verdween uit zicht. Daarna stapte ik met een gerust hart in bed om verder te slapen. De volgende ochtend vertoonde, vermoedelijk dezelfde man, weer bijzonder gedrag. Bij het ontbijt trok hij ergerlijk de aandacht door langdurig achtereen pitten uit te spugen. Heel vies en ondanks de vraag van een buurtafel of alles goed met hem ging, spuugde hij er verder op los. Bij het uitchecken raakte hij in discussie met de receptioniste omdat hij een cheque wilde uitschrijven. Niet echt meer van deze tijd kreeg hij als repliek. Met veel bombarie en extra controle middelen is de cheque geaccepteerd. Zulke snuiters brengen wel leven in de brouwerij. Of ik daar op zit te wachten is een tweede.

In de loop van de middag, ben ik tegen half 3 zover. Met mijn badlaken, bikini, zonnebrand in de tas en zonnehoed mee vertrek ik naar Roses. Geloof het of niet, ook hier weer een aanvaring met een verhitte Franse chauffeur. Knipperende lichten om me naar de rechter baan te bonjouren. In reactie hierop maak ik een ‘lentement’ gebaar, waar meneer blijkbaar niet van gediend is. Dreigend met afsnijden, passeert hij mij in een wolk van agressiviteit. En dat terwijl hij ook te gast is in een ander land. Pfff, zeer storend dit rijgedrag. Gelukkig houd ik mijn hoofd koel, terwijl buiten de temperatuur flink oploopt ;0).

In Roses aangekomen ga ik op zoek naar een parkeerplek. De eerste parkeergelegenheid aan het begin van de boulevard, zijn auto's aan het wachten tot er een plek vrijkomt. Daar heb ik geen zin in, dus rij ik verder op zoek naar een andere parkeerlocatie. Met het strand 10 meter van mij vandaan op rechts, geniet ik van het beeld van zonnebaders. Halverwege komt er zowaar een plek vrij, die ik vervolgens aan me voorbij laat gaan. Blijkbaar ben ik er nog niet aan toe om mijn lijf aan de volle zon bloot te geven. Het overvolle strand met de massa’s witte, rode en gebruinde lichamen passeer ik met een opgelucht gevoel over het besluit weer richting hotel te gaan. En de auto achter mij gelukkig gemaakt. 

Deze donderdagavond staat het Teatre Museo Dali op mijn programma. Om half acht stap ik in de auto om in het centrum een hapje te eten, voorafgaand aan het museum bezoek vanaf 22.00 - 0.30 u. Vanwege opstropend verkeer Figueres in, besluit ik bij de pizzeria op de hoek een hapje te eten alvorens het centrum in te gaan. Gezellige tent, leuke bediening, overheerlijke pizza. Geen pasta, maar pizza gegeten  op aanraden van de vrolijke serveerster… het is tenslotte pizzeria en geen pastaria. Blij ben ik haar advies te volgen en bij het afrekenen krijg ik ook nog 5% hotel discount! Ik blijf toch een Hollander…

Figueres is een kleine stadje met een vriendelijke, rustige atmosfeer. Toch zet ik mijn auto in een parkeergarage. Voel me zo iets veiliger, dan wanneer ik de auto in een van de donkere straatjes te parkeer. Ruim op tijd ben ik bij de entree van het museum. Daar nu wachten en om me heen kijken, tot ik klokslag 10 naar binnen kan. Ondanks dat ik vooraf via internet het ticket heb geboekt, sta ik in een rij om mijn kaartje te ontvangen. Wat op zich goed te overzien was, want het aantal bezoekers in de avond is vele male minder dan overdag. Dat bracht ook dat ik meer dan bij eerdere bezoeken, enorm kon genieten van alles wat ik zie. Er is zoveel aan kunst en decoratie door het hele gebouw. Dali is erg productief geweest en zijn kunstcollectie zeer gevarieerd. De sfeer bij nacht, geeft een extra dimensie aan zijn fantasievol gecreëerde magische wereld. Het is voor de 4de keer dat ik hier rondkijk en steeds ontdek ik nieuwe dingen. En mocht ik een volgende keer weer in de buurt van Figueres zijn, ga ik zo weer! Aan het eind beland ik op het dakterras. Onder de sterrenhemel is een film van Dali te zien. Op deze zwoele zomeravond, zie ik met een glaasje bubbelwijn in de hand, hoe de opbouw van het museum is verlopen.

Half een is sluitingstijd en ga naar mijn hotel terug. De spoorovergang is afgesloten en een agent staat erbij. Vanwege de aanslag die middag in Barcelona is er een verhoogde staat van paraatheid en dat is merkbaar. Aangezien ik geen andere weg weet, rest geduldig wachten. Een kwartier later, gaan de bomen open en zet ik mijn weg voort. Op mijn kamer nog een afzakkertje en nagenieten van de inspirerende avond.